ΟΧΙ

Το δημοψήφισμα πέρασε ήδη στην ιστορία. Ένα δημοψήφισμα που θα έπρεπε να διεξαχθεί πέντε χρόνια νωρίτερα και πριν φτάσουμε σε αυτό το αδιέξοδο. Ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία (61,31%) αποφάσισε να ακολουθήσει το “δύσκολο δρόμο” ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και εξαθλίωσης. Αποφάσισε για ακόμα μια φορά να στραφεί ενάντια σε τελεσίγραφα τεχνοκρατών και να επιδιώξει την ελπίδα για ανάπτυξη.

Την προηγούμενη εβδομάδα ζήσαμε πολλά: ανήθικη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ, περιορισμούς συναλλαγών και μεγάλη πόλωση. Η Ελλάδα έγινε η πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που δεν μπόρεσε να αποπληρώσει το δάνειο 1,6 δις ευρώ στο ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου! Πολλοί μίλησαν για εθνικό διχασμό και εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Το αποτέλεσμα δείχνει πως για πρώτη φορά ο εκλογικός χάρτης “βάφτηκε” με ένα και μοναδικό χρώμα! Σε όλη την Ελλάδα οι πολίτες ψήφισαν για περισσότερη δημοκρατία και αξιοπρέπεια στέλνοντας το δικό τους ξεκάθαρο μήνυμα τόσο στους Έλληνες, όσο και στους Ευρωπαίους πολιτικούς για το μέλλον.

Όλη η Ευρώπη έμαθε το ΟΧΙ. Τόσο πολλοί Έλληνες δεν είχαν τίποτα να χάσουν πέρα από την αξιοπρέπειά τους και δεν μπορούσαν να απειληθούν παραπάνω. Ο πολιτικός σεισμός που ακολούθησε δείχνει και το μέγεθος της πανωλεθρίας που υπέστησαν οι δυνάμεις που υποστήριζαν το ΝΑΙ σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Ήδη ο Σαμαράς παραιτήθηκε ενώ ραγδαίες αλλαγές αναμένονται και σε άλλα κόμματα και φορείς που δραστηριοποιήθηκαν ενεργά υπέρ του ΝΑΙ.

Εξαρχής η αντιπολίτευση επιδιδόταν σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι στα όρια της νομιμότητας και του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το ξεκάθαρο ερώτημα του δημοψηφίσματος το ανήγαγαν σε παραμονή ή όχι στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ερμηνεύοντάς το κατά το δοκούν. Ο Σαμαράς χαρακτήρισε το δημοψήφισμα ως πραξικόπημα και ο Θεοδωράκης δήλωνε πως θα γίνουμε Βόρεια Κορέα αν επικρατήσει το ΟΧΙ. Τοποθετήθηκαν υπέρ του ΝΑΙ όλοι οι πρόσφατοι πρωθυπουργοί (Καραμανλής, Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Σημίτης) που είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας και της χώρας γενικότερα χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής ή μεταμέλειας. Υποστηρίχθηκε (αβάσιμα) ακόμα από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας μέχρι και ότι επιστρατεύτηκαν Τούρκοι ψηφοφόροι για να στηρίξουν το ΟΧΙ “παίρνοντας γραμμή” από το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής. Παραδόξως σε κάποιους δήμους του Έβρου επικράτησε το ΝΑΙ...

Υπεστήκαμε φθηνή προπαγάνδα και παιχνίδια με τους διεθνείς θεσμούς. Γράφτηκε και μεταδόθηκε πως το Συμβούλιο της Ευρώπης έκρινε άκυρο το δημοψήφισμα, πράγμα που ουδέποτε συνέβη. Ειδικά η αναπαραγωγή της “απόφασης” αυτής από άτομα που έχουν διατελέσει ή είναι εν ενεργεία βουλευτές/ευρωβουλευτές τους καθιστά αναξιόπιστους, αδαείς και επικίνδυνους για τη χώρα και το πολίτευμα αφού αγνοούν βασικές αρχές λειτουργίας και οργάνωσης του θεσμού. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker προέτρεψε τους Έλληνες “να μην αυτοκτονήσουν από το φόβο του θανάτου” και τους ζήτησε να “ψηφίσουν ΝΑΙ, ανεξάρτητα από το ερώτημα που θα τους τεθεί τελικά”. Ενώ ο Martin Schulz, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δήλωσε πως επιθυμεί παραίτηση του Τσίπρα και μια κυβέρνηση τεχνοκρατών που θα υπογράψει τη νέα συμφωνία άμεσα...

Τώρα που τελείωσε το δημοψήφισμα είναι και η ώρα να ανοίξει μια πραγματική συζήτηση για το ρόλο των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ στην προεκλογική εβδομάδα. Σύσσωμα τα μεγάλα ΜΜΕ (τηλεοπτικοί σταθμοί, εφημερίδες, ιστοσελίδες) επιδόθηκαν σε ανηλεή και μονομερή προπαγάνδα όλη την εβδομάδα υπέρ του ΝΑΙ. Η προπαγάνδα ήταν τόσο εμφανής ώστε βλέποντας τηλεόραση να νομίζεις πως τη Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα θα γινόμασταν ξαφνικά είτε Ελβετία, είτε Ζιμπάμπουε ανάλογα με το αποτέλεσμα. Χρησιμοποιώντας τίτλους όπως “Ελλάδα ώρα μηδέν” βομβάρδιζαν τους τηλεθεατές και αναγνώστες ασταμάτητα με αρνητικές ειδήσεις και τρομακτικά σενάρια και δεν εκπλήρωσαν το ρόλο τους ούτε στο ελάχιστο καταργώντας κάθε έννοια πολυφωνίας και αμεροληψίας! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προβολή των συγκεντρώσεων υπέρ του ΝΑΙ και του ΟΧΙ στις 30/6 και 29/6 αντίστοιχα. Τα κεντρικά δελτία ειδήσεων αφιέρωσαν συνολικά περισσότερα από 47 λεπτά για να καλύψουν τη συγκέντρωση του ΝΑΙ και μόλις 8 λεπτά για αυτή του ΟΧΙ. Πολλοί επώνυμοι καλλιτέχνες τέθηκαν ουσιαστικά στην υπηρεσία των αφεντικών τους για να υποστηρίξουν τη μια εκστρατεία και οποιοσδήποτε (πολίτης ή πανελίστας) εξέφραζε διαφορετική άποψη του αφαιρούνταν ο λόγος άκομψα. Λαμπρή εξαίρεση αυτής της αισχρής μονομερούς κάλυψης των γεγονότων αποτέλεσε παραδόξως η νεοσύστατη ΕΡΤ που υπήρξε αρκούντως πλουραλιστική και αντικειμενική σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα!

Σε μια στιγμή έντασης στον τηλεοπτικό αέρα η δημοσιογράφος Μαρία Σαράφογλου εύστοχα είπε “Τι φταίμε εμείς που όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το ΝΑΙ;” όταν την εγκάλεσαν για μεροληψία στην προβολή των δυο πλευρών. Είχε όμως δίκιο σε αυτή της φράση, αφού οι περισσότερες επαγγελματικές και πολιτικές ενώσεις και φορείς (ΔΣΑ, ΚΕΔΕ κτλ) τάχθηκαν υπέρ του ΝΑΙ, πράγμα που καταδεικνύει πόσο εκτός πραγματικότητας και κοινωνίας είναι αυτές οι “κοινωνικές ομάδες”... Δήμαρχοι που δεν συμμερίζονται τις αγωνίες των δημοτών τους και συμπεριφέρονται ως επαναστάτες του ευρώ, συντεχνιακοί μεγαλοπαράγοντες που δεν έχουν καμία επαφή με τον κλάδο τους και τους επαγγελματίες του, εργατοπατέρες που αγνοούν τα δίκαια των εργατών.

Οι δημοσκοπήσεις για μια ακόμα φορά απέτυχαν 100% στο να πιάσουν τον παλμό της κοινωνίας και να προβλέψουν το αποτέλεσμα εγείροντας σημαντικά ερωτήματα για τις ερευνητικές μεθόδους και την αμεροληψία τους. Και μιας και μιλάμε για διαφάνεια, καλό θα είναι να δοθούν στη δημοσιότητα οικονομικά στοιχεία για το επικοινωνιακό υλικό, σποτ, αφίσες κτλ που χρησιμοποιήθηκε κι από τις δυο πλευρές στην προεκλογική περίοδο.

Ακόμα όμως και σήμερα, πολιτικοί και δημοσιογράφοι συνεχίζουν να ερμηνεύουν το αποτέλεσμα όπως τους συμφέρει. Υποστήριζαν πως αν επικρατούσε το ΝΑΙ θα έπρεπε να παραιτηθεί ο Τσίπρας, αλλά τώρα απλά πρέπει να ακολουθήσει ό,τι του ζητούν οι αντιπολιτευόμενοι κι όχι να παραιτηθούν οι ίδιοι για την αποτυχία τους. Βάζουν στον Πρωθυπουργό 48ωρες διορίες και προθεσμίες για να φέρει συμφωνία με τους θεσμούς χωρίς να καταλαβαίνουν (ή καλύτερα δεν θέλουν να καταλάβουν) πως τους κανόνες δεν τους θέτει ο ηττημένος, αλλά ο νικητής!

Το δημοψήφισμα κατέδειξε και το έλλειμμα σοβαρών και ισχυρών ευρωπαίων πολιτικών. Εκεί που όλοι θεωρούσαν πως θα οδηγηθεί ο Τσίπρας σε παραίτηση, τώρα υπάρχει πανευρωπαϊκή απαίτηση για παραίτηση των Schulz, Juncker και Dijsselbloem. Ο Hollande που χαρακτήριζε ακατάλληλο τον Τσίπρα για διαπραγμάτευση, τώρα τον καλεί σε συζητήσεις. Δυστυχώς στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται “πολιτικοί νάνοι” με ελάχιστο έως μηδαμινό πολιτικό εκτόπισμα για να αναλάβουν πρωτοβουλίες ενίσχυσης της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ολοκλήρωσης.

Το δημοψήφισμα ήταν ένα σπουδαίο μάθημα που μας έδωσε την ευκαιρία να αντιληφθούμε πολλά πράγματα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Να μετρήσουμε συμμάχους και υποστηρικτές, φίλους και εχθρούς. Δυστυχώς οι Έλληνες πολίτες έμειναν μόνοι τους από τις ηγεσίες των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πολλοί ήταν όμως οι απλοί ευρωπαίοι πολίτες, κυρίως νέοι σε ηλικία, που δήλωσαν τη στήριξή τους σε εμάς με κάθε τρόπο. Δεν θα πρέπει από την άλλη επίσης να ξεχνάμε πως τα τελευταία πέντε χρόνια, η λιτότητα δεν έπληξε μόνο την οικονομία μας. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη θυσιάστηκαν κατά συρροή στο βωμό της οικονομικής προσαρμογής κι αυτό είναι κάτι που δύσκολα θα μας συγχωρεθεί από τις μελλοντικές γενιές. Πάντως δεν είναι ώρα για χορούς και πανηγύρια τώρα. Κερδήθηκε μια μάχη, όχι ο πόλεμος ακόμα...