Νέοι και συμμετοχή στις εκλογές

Έφτασε, για άλλη μια φορά, η ώρα των εκλογών. Τις αμέσως επόμενες ημέρες, οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν τους αιρετούς που θα τους εκπροσωπήσουν σε δημοτικό, περιφερειακό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Για πολλούς οι εκλογές αποτελούν την πεμπτουσία της δημοκρατίας, άλλοι θεωρούν πως με τις εκλογές δεν συντελείται ουσιαστική αλλαγή. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι υποχρεώσεις των πολιτών δεν τελειώνουν με το κλείσιμο της κάλπης, αλλά είναι διαρκείς και καθημερινές!

Μια από τις πιο πολυσυζητημένες κοινωνικές ομάδες κατά την προεκλογική περίοδο είναι οι νέοι. Οι συνδυασμοί και οι παρατάξεις επιδιώκουν να έχουν νέους σε ηλικία υποψήφιους που “φέρνουν την ανανέωση”, “κουβαλούν φρέσκιες ιδέες”, “είναι άφθαρτοι” κτλ... Εδώ και πολλά χρόνια, πολλοί είναι αυτοί που τονίζουν πως θα πρέπει επιτέλους να δοθεί χώρος στους νέους στο πολιτικό σκηνικό, ώστε να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να ασχοληθούν ενεργά με τον τόπο τους και την ανάπτυξή του. Ο ισχυρισμός αυτός είναι καθ’ όλα ορθός με μια και μοναδική εξαίρεση: τους νέους που δρουν στην πολιτική σαν φθαρμένοι (από το χρόνο και την εξουσία) πολιτικάντηδες.

Δεν είναι λίγοι οι νέοι, οι οποίοι εν έτει 2014 εκφράζουν απόψεις πιο συντηρητικές και από τους παππούδες τους. Νέοι κολλημένοι στα στερεότυπα της δεκαετίας του ’70 που αρνούνται την κοινωνική πρόοδο και υιοθετούν προκαταλήψεις του παρελθόντος. Νέοι που δεν έχουν βούληση και άποψη μέσα στην κοινωνία και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Νέοι που μόνο την ανανέωση και την πρόοδο δεν πρεσβεύουν. Πολλοί τέτοιοι νέοι είναι υποψήφιοι δημοτικοί/περιφερειακοί σύμβουλοι ή ευρωβουλευτές σε όλες τις παρατάξεις του πολιτικού φάσματος.

Ύστερα έχουμε τους άλλους νέους. Τους κοινωνικά και πολιτικά ενεργούς, όχι όμως απαραίτητα στα στενά πλαίσια της κομματικοποίησης. Νέους που παρά την ηλικία τους διαθέτουν εμπειρία και τεχνογνωσία σε ευρεία γκάμα θεμάτων. Νέους με όρεξη και διάθεση για πραγματική αλλαγή και ανανέωση. Νέους που δεν συμβιβάζονται με αξιώματα και “καρέκλες”, αλλά υπηρετούν τα οράματά τους αγνοώντας τις “άνωθεν εντολές”! Δυστυχώς, αυτή η κατηγορία νέων είναι μικρή σε αριθμό μελών, αλλά μπορούμε να πούμε πως σχεδόν όλοι οι συνδυασμοί έχουν τουλάχιστον ένα ή δυο τέτοια άτομα στο ψηφοδέλτιό τους. Κι ας μην είναι τα πιο προβεβλημένα...

Πέρα, όμως, από τις δυο κατηγορίες υποψηφίων έχουμε και τους νέους οι οποίοι είναι απλοί ψηφοφόροι και αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πληγεί άμεσα από την υψηλή νεανική ανεργία (58,3%) που πλήττει τη χώρα μας, ενώ άλλοι από αυτούς έχουν αναγκαστεί να διακόψουν τις σπουδές τους για βιοποριστικούς λόγους. Αρκετοί έχουν εγκαταλείψει κιόλας τη χώρα σε αναζήτηση εργασιακών ή εκπαιδευτικών ευκαιριών! Οι νέοι αυτοί, συνήθως, βλέπουν το μέλλον τους δυσοίωνο, έχουν θυμό απέναντι στο πολιτικό σύστημα και απαξιώνουν τις δημοκρατικές διαδικασίες είτε ως αντίδραση, είτε από αδιαφορία.

Είναι σημαντικό οι νέοι να συμμετέχουν ενεργά και μαζικά στις εκλογικές διαδικασίες σε όλα τα επίπεδα. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές κρίνεται το μέλλον του τόπου μας, καθώς και η ποιότητα ζωής που θα απολαμβάνουμε τα επόμενα χρόνια. Στις ευρωεκλογές κρίνεται τόσο η πορεία της Ευρώπης, όσο και η πορεία της χώρας μας σε διεθνές επίπεδο! Δεν θα πρέπει να απαξιώνουμε καμία από τις δυο εκλογικές διαδικασίες αφού μας αφορούν άμεσα και οι επιλογές μας θα μας ακολουθούν όχι μόνο τα επόμενα πέντε χρόνια, αλλά και πολύ πιο μακροπρόθεσμα...

Σε αυτές τις εκλογές το μήνυμα που πρέπει να δοθεί είναι ένα και ξεκάθαρο: νέα πρόσωπα και νέες ιδέες στην εξουσία. Νέοι, όχι μόνο σε ηλικία, αλλά σε διάθεση για προσφορά! Δεν αρκεί να εκλέξουμε 20χρονους ή 25χρονους στα εκάστοτε αξιώματα και να πιστεύουμε πως πετύχαμε την αλλαγή. Πρέπει αυτοί οι 20χρονοι ή 25χρονοι να πληρούν επίσης πολλά ακόμα σημαντικά κριτήρια. Η ημερομηνία γέννησης στην ταυτότητα, από μόνη της, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Πόσοι νέοι, άλλωστε, έχουν περάσει από δημοτικά/περιφερειακά συμβούλια αποτελώντας απλά φερέφωνα του εκάστοτε δημάρχου/περιφερειάρχη, χωρίς λόγο και συνέπεια απέναντι στα ζητήματα που αφορούν τη νεολαία, χωρίς γνώση της πολιτικής λειτουργίας και των θεσμών, χωρίς διάθεση για ρήξη και καινοτομία;

Καθήκον της νεολαίας, όπως και όλων των πολιτών, είναι να βρει τους κατάλληλους εκπροσώπους της στα θεσμικά όργανα. Η ψήφος είναι ιερή και σημαντική για να δίνεται με κριτήρια καφενείου, δημοσίων σχέσεων και διαφήμισης. Οι πιο προβεβλημένοι από τα ΜΜΕ δεν είναι απαραίτητα και οι πιο δραστήριοι ή κατάλληλοι. Είναι ίσως οι πιο εύποροι που έχουν πολλά χρήματα να διαθέσουν εν μέσω οικονομικής κρίσης προκειμένου να προβληθούν και εν τέλει να εκλεγούν!

Η οικογένεια είναι ένας πολύ σημαντικός θεσμός για την ελληνική κοινωνία, αλλά δεν θα πρέπει να γίνεται τροχοπέδη για την αυτονομία των μελών της. Κάθε μέλος της οικογένειας θα πρέπει να έχει τη βούληση να κάνει τις δικές του επιλογές και να μην ψηφίζει άκριτα τον εκάστοτε υποψήφιο που του υπέδειξε ο γονέας ή ο παππούς του... Οι πολιτικές απόψεις όλων των μελών της οικογένειας πρέπει να είναι σεβαστές, αλλά οι νέοι πρέπει να διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό τοπίο και το μέλλον τους κι όχι να αποτελέσουν συνέχεια των απόψεων των παππούδων τους!

Ας ψάξουμε όλοι μας να βρούμε τους άριστους και τους ικανούς μέσα στο ψηφοδέλτιο του συνδυασμού που υποστηρίζουμε ή μας φαίνεται καλύτερος. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση, τέλος, να ξεχνούμε τη φράση του George Jean Nathan “Οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από καλούς πολίτες που δεν ψηφίζουν”!